Eind juni werd Flore De Winne (29) met Flynn voor het eerst geselecteerd in het nationale team. Ze mocht mee naar Rotterdam en kwam er uit als beste Belg met 70,500% in de Grand Prix. Niet slecht voor een debutante in haar tweede Grand Prix seizoen. Het begon allemaal met een Haflinger van 750€, dat ze leende van haar vader en terugbetaalde met klusjes. Zo leerde Flore in het leven staan. ‘Ik heb niks gekregen en heb voor alles wat ik tot nu bereikt heb, hard moeten werken. Maar ik onderneem graag, investeer in paarden, geef er een meerwaarde aan en verkoop ze voor hun marktwaarde zakt’, vertelt Flore die met de amper 9-jarige Flynn geëvolueerd is naar een volwaardige versterking van de nationale ploeg. Ze maakte zelfs deel uit van het team dat een Olympische selectie afdwong op het EK.
En nu rijd je voor de eerste keer in Mechelen?
Ik had enkele jaren geleden de Lichte Tour willen rijden in Mechelen, corona besliste er anders over. Nu rijd ik mijn tweede jaar de Grote Tour, al vond ik vorig jaar dat de wereldbeker te vroeg kwam. Dit wordt dus mijn eerste optreden in Mechelen. Ik ga al jaren kijken, zelf rijden gaat ongetwijfeld een kippenvelmoment zijn. Ook omdat het heel indrukwekkend lijkt. Voor paard en ruiter. Je kom uit een donkere tunnel en dan barst de hel los, met veel licht en een enthousiast publiek dat achter u staat. Tot voor enkele jaren had ik nooit gedacht dat ik in Mechelen de wereldbeker zou rijden.
Alles is nieuw voor u en Flynn?
Begin december reden we onze eerste indoor Grand Prix, in de Peelbergen. De week voor Mechelen reed ik mijn eerste wereldbeker, in Londen.
‘Ik reed in Rotterdam de piste in als kleine garnaal met het gevoel dat ik niets te verliezen
heb’
Afgemeten op de resultaten, zijn jullie niet snel onder de indruk?
Wat ik nu meemaak vind ik vooral indrukwekkend. En confronterend op een positieve manier. In mijn eerste landenprijs, in Rotterdam, maakte ik kennis met Edward Gal, mijn jeugdidool, en met Hans Peter Minderhoud die baalde vanwege zijn slechte proef. Dan zie je dat zij ook maar gewone mensen zijn. Zij verwijderen ook de mestballen uit hun box, poetsen hun laarzen en rijden met hun fiets van de stal naar de ring. Allemaal heel normaal en dat was een geruststelling. Die grote namen zijn en doen niets anders dan ik. Dat gaf een klik in mijn hoofd. Ik reed in Rotterdam de piste in als kleine garnaal met het gevoel dat ik niets te verliezen heb. Een andere vaststelling is dat we allebei houden van grote arena’s zoals Aken en Rotterdam. Dan groeien we enkele centimeters en procenten. Flynn is hengst en showman en je voelt dat hij je meeneemt.
Het gaat snel met jullie?
Ik kocht Flynn als vijfjarige en op tweeënhalf jaar zijn we van niks naar de Grand Prix gereden. Ik ben groen in het circuit, de underdog en al heel dankbaar voor alles wat Flynn me al heeft gegeven.
Je Kür is vernieuwend, origineel en sprankelend. Hoe ben je daar toe gekomen?
Als ik naar een Kür kijk, verveel ik me soms omdat je vaak hetzelfde hoort. Ik wilde bijgevolg voor mijn Kür iets totaal anders. Een andere sound, een andere toon.
‘Als ik naar een Kür kijk, verveel ik me soms omdat je vaak hetzelfde hoort. Ik wilde bijgevolg
voor mijn Kür iets totaal anders’
In de kotjes naast de ring zitten vaak oude mannetjes en vrouwtjes die we zelden op
Tomorrowland zien?
Dat was een risico (lacht). Al vind ik niet dat ik mijn stijl moet veranderen voor de jury. Mijn uitgangspunt is dat paard en ruiter moeten passen bij de muziek. Je kan op safe spelen of je kan zoeken naar iets waarmee je je kan identificeren en dat is het geworden. Die muziek is me toevallig overkomen. Mijn zus had het deuntje gehoord en associeerde dat spontaan met onze passage. Luister eens, zei ze en ze had gelijk. De muziek is van Bad Ninja en is de intro van Are you Ready. We zijn meer muziek gaan opzoeken van Bad Ninja en hebben dat voorgelegd aan Montell Pieters, de zoon van Peter Pieters. Carmen De Bondt en ik tekende de choreografie uit en Montell mixte er de muziek onder.
Hoe waren de reacties?
Ik heb mijn Kür de eerste keer gereden in maart dit jaar, in Le Mans en we werden derde. In Compiègne kregen we al 74+ voor onze Kür. Na afloop kwam een Amerikaans jurylid me spontaan feliciteren met mijn muziekkeuze. Het wordt dus gesmaakt. Carmen was meteen mee, Jeroen Devroe stelde er wel vragen bij. Hij vond het zelf goed, al vreesde hij dat ik de jury niet zou meekregen. Het tegendeel is gebleken, de jury apprecieert het.
En niet enkel de jury, de commentaar rond de ring is unaniem lovend?
We zijn jong, Flynn is ook maar 9 jaar, debuteren in het circuit en rijden ongedwongen onze proef, en dat wordt gewaardeerd. Natuurlijk is het nog niet af, het moet en kan nog allemaal veel beter. Feit is dat ik aan Flynn een betrouwbare partner heb die me nooit in de steek zal laten. Hij zal nooit grote fouten maken en dat maakt een groot verschil voor mij. Dan rijd je met een gerust gemoed de ring in, toon je zelfzekerheid en overtuigingskracht. Een stabiel paard geeft een stabiele ruiter. Dat werkt versterkend en dat vertrouwen legt de basis voor 70%. Ik weet dat ik met Flynn al mijn oefeningen kan rijden voor een 7. De oefeningen zijn nog niet af, ik werk elke dag naar die 7,5 en dat moet op termijn haalbaar zijn.
Wat is er mis met zijn stap?
Flynn kan zich soms vastzetten en hij moet nog leren loslaten. De stap is onze achillespees. Het is de aard van het beestje en een werkpunt. Niemand is perfect, toch?
Hoe benader jij dat? Het minpunt verbeteren of zijn pluspunten accentueren?
Een combinatie van beiden, al zal Flynn nooit een 8 krijgen voor zijn stap. De stap moet beter, al wil ik er niet op doordrammen. Ik wil in de eerste plaats mijn goede relatie met Flynn onderhouden. Nafi Thiam is evenmin in alle onderdelen even sterk. Haar sterke onderdelen compenseren dat ruimschoots. Mijn doel is om naar een 7 te gaan in de stap en een 8 in de andere onderdelen. Dan kom ik uit op een gemiddelde van 75%. Strak plan (lacht). Het hangt van meerdere factoren af. We kijken allemaal een beetje subjectief naar een combinatie en de jury maakt daar geen uitzondering op. Dat maakt het verschil tussen 7,5 en 8 voor een oefening. Ik heb een voorkeur voor het happy horse principe en dat wordt steeds meer geapprecieerd. En niet vergeten, ik ben een dummy en in onze sport moet je naam maken en bevestigen.
Jij rijdt je tweede seizoen Grand Prix. Waar was jij al die tijd?
Ik heb altijd jonge paarden gereden en verkocht. Zo is ook Flynn in mijn leven gekomen als vijfjarige. Ik heb bij LRV gesprongen, gecrosst en dressuur gereden. Ik kom helemaal niet uit een paardenfamilie. Mijn mama werkt in de microchips en mijn papa is een kolonel op rust. Ik werd van kleins af aan aangetrokken door de paarden, ik moest van mijn vader wachten tot m’n 8 jaar. Mijn zus en ik waren heel sportief en namen deel aan sportkampen waar je
ook kon ponyrijden. En ik was verkocht en vanaf mijn 8 jaar mocht ik elke zaterdag naar de manege voor een groepsles. Wij woonden in een doodlopende straat en op het einde was er een weide en daar stond een Haflinger. Ik ging hem elke dag knuffelen. Op een dag komt de eigenaar langs en vraag ik of ik zijn Haflinger mag poetsen. Die man was blij, ik poetste zijn paard en het duurde niet lang of ik zat er op. Om er terug weer af te vallen. Dat paardje had
in de koets gereden, al had er niemand ooit echt mee gereden. Mijn zus en ik reden op de Haflinger in de weide zonder zadel. Enkele maanden later wilde de eigenaar zijn Haflinger verkopen. Dat was een drama voor mijn zus en mij. Dat brak ons hart. Hij vroeg 750€. Mijn papa wilde dat niet betalen en wij konden niet betalen, ik was 10, mijn zus 8. Mijn papa wilde de 750€ wel lenen en wij moesten in ruil klusjes opknappen.
Kortom, kinderarbeid?
Eigenlijk wel (lacht). Het was een leerrijke les. Op de manege zagen we vriendinnetjes die twee, drie pony’s kregen en wij moesten werken om de pony te betalen en onderhouden. Dat was hard op dat moment, nu ben ik daar dankbaar voor. Alles wat ik vandaag heb, heb ik bereikt door hard te werken. Die bewuste Haflinger hebben we later verkocht voor 1.700€. We kochten een nieuwe die we later ook met winst verkochten. Ik werd groot en stapte over
naar de paarden. Papa leende 4.000€ en daarmee kon ik een vijfjarige springmerrie kopen die nog niet zadelmak was . Niet ideaal, al was dat het enige wat in mijn budget paste. Ik ben zelfs gaan werken om een zadel te kopen. Ik heb dus mijn eerste stapjes in de jumping gezet. De formule werkte, ik kocht paarden, maakte ze zadelmak, leidde ze op en verkocht ze met kleine winst.
Wat deed jij ondertussen op school?
Latijn-Wiskunde en vervolgens startte ik de opleiding van Handelsingenieur. Probleem was dat ik toen al een vijftal paarden had. Ik ben vervolgens gestopt met handelsingenieur, ik was al handelaar (glimlacht). Ik heb nog wel KMO Management gestudeerd. Ik was 23 en had mijn eigen stal, want maandelijks stalgeld betalen voor al die paarden liep ook aardig op. Ik heb nog even geprobeerd om de draad van Handelsingenieur terug op te pikken, maar de winkel draaide zo goed dat ik finaal voor de paarden gekozen heb.
Was er ook sport met paarden?
Ik had Basali waarmee ik Belgisch kampioen werd bij de vierjarigen, tweede werd bij de vijfjarigen en zesjarigen. Een veelbelovend paard en met hem ben ik gaan trainen bij Carmen De Bondt. Op z’n 7 liep hij lichte tour. Op z’n 10 jaar startte ik er Grand Prix mee en dat was op zijn limiet. Basali heb ik verkocht naar Australië. Eigenlijk heeft dat paard me richting dressuur gestuurd. Simultaan ontdekte ik dat de handel in doorsnee dressuurpaarden voor amateurs lucratiever is dan handel in gelijkaardige springpaarden. Die zijn commercieel enkel interessant in het topsegment. Om de vergelijking te maken, een doorsnee jong dressuurpaard is duurder dan een doorsnee 1.20m springpaard.
‘Op de manege zagen we vriendinnetjes die twee, drie pony’s kregen en wij moesten werken
om de pony te betalen en onderhouden. Alles wat ik vandaag heb, heb ik bereikt door hard
te werken’
Van je 12 tot je 22 was niet into sport?
Eigenlijk niet. Omdat ik daar niet mee bezig was. Ik moest verdienen aan paarden, anders kon ik niet rijden. In die periode reed ik vlot 16 jonge paarden per dag, zadelmak maken inbegrepen. De sport is er later bijgekomen. Handel was en is noodzakelijk om te kunnen sporten. In het begin kocht ik paarden van enkele duizenden euro’s, maakte winst en investeerde dat geld in paarden die enkele tienduizenden kostten. Zo ging de bal aan het rollen. Ik wilde graag Grand Prix rijden, je hebt daar wel een paard voor nodig dat de intrinsieke kwaliteit heeft en dat kost geld. Om terug te keren naar het begin, ik ben
begonnen met een paard van 750€.
Vandaag expoteer jij veel naar Amerika. Hoe ben je daar verzeild?
Heel toevallig door één paard te verkopen naar de USA. De mond aan mond reclame deed de rest. Ik ben zelf nog nooit in Amerika geweest. Het is een droom om ooit eens een roadtrip te maken langs mijn klanten. Niet allemaal, ik denk dan ik al zo’n 270 paarden verkocht heb naar Amerika. Vaak koop ik paarden op video, van 4 tot 6 jaar. Ik train ze een tijdje en verkoop ze. Het is hard werken en doe bijna alles zelf. Mijn vriend is dierenarts, voor varkens, en heeft zijn eigen praktijk. We hebben elk onze eigen business. Gelukkig helpt mijn vader nu in de stal.
‘Ik kocht Flynn en nam hem mee naar huis. Ik stap heel fier op, hij steigert en ik val. Ik heb er
drie maand niet mee kunnen rijden’
En moet hij de bevelen van zijn dochter opvolgen?
A ja, op stal ben ik kolonel. Dat moet confronterend geweest zijn voor hem (lacht). Nu ja, hij kende niets van een paard, het kon niet anders. Inmiddels heeft hij begrepen dat wat zijn dochter zegt, soms steek kan houden. Hij ziet me niet meer als zijn kleine dochter. Al zal ik dat altijd wel een beetje blijven (glimlacht). Ik onderneem graag, investeer in paarden, geef er een meerwaarde aan en verkoop ze voor hun marktwaarde begint te zakken.
Geldt dat ook voor Flynn?
Met Flynn moet niks, al denk ik dat de mogelijkheid bestaat dat hij binnen een jaar of twee vertrekt. Voor Parijs wordt hij alleszins niet verkocht. Na de Olympische Spelen ligt alles open.
Jij bent meer ondernemer dan atleet?
Wat ik nu sportief kan, is mogelijk dankzij de handel. De sport is daar een aangenaam gevolg
van.
In 2028 zijn de Olympische Spelen in Los Angeles. Als we Flynn daar zien, zal het niet met u
zijn?
Daar kan ik vandaag niet op antwoorden. We hebben dit jaar ook al concrete lucratieve aanbiedingen gekregen. Wat me nu overkomt met Flynn is al boven al mijn verwachtingen en ik wil graag kampioenschappen rijden, absoluut. Ik ben ook realistisch, een paard houden voor de sport blijft een risico. Dat zegt de ondernemer in mij. Flynn zal in 2028 14 zijn. Moet ik hem nog 5 jaar houden? Wat ik ook in overweging neem is dat ik slechts een kleine Belg ben. Als morgen Edward Gal met Flynn rijdt, krijgt hij sowieso al hogere scores. Daar ben ik heel realistisch in. Ik ga met hetzelfde paard nooit het percentage rijden dat een bekende naam zal krijgen.
Denk je dat werkelijk?
Zo eenvoudig werkt dat. Ik ben niet van Nederland, Duitsland of Denemarken. Ik ben maar van België. En wanneer ga ik een gelijkwaardige naam hebben? Dat lukt niet voor 2028. En dat hypothekeert dan weer de kansen van Flynn. We zijn goed bezig in België, het niveau stijgt, maar wij komen nooit aan de punten die gevestigde namen krijgen.
Wat zag jij in Flynn? Het is het duurste paard dat je ooit kocht?
Mijn papa en ik waren op een veiling van Cees van den Oetelaer, initieel om enkele handelspaarden aan te kopen. We hebben er die avond ook effectief 7 gekocht.
Wat moeten we ons daar bij voorstellen?
Alle soorten paarden van tweeënhalf jarigen die nog niet zadelmak waren tot oudere paarden. De prijzen varieerden van 15.000€ tot 35.000€. Het was de eerste keer dat er dressuurpaarden werden aangeboden en de vijfjarige Flynn werd er gepresenteerd als eyecatcher. En hij viel op. Flynn had me meteen mee.
Wat wilde jij vooraf besteden?
De helft van wat hij uiteindelijk gekost heeft (lacht). We hadden een maximum budget van 50.000 vooropgesteld en hebben 110.000€ betaald. Het dubbele van wat ik ooit betaald heb voor een paard. En dat voor een vijfjarige die enkel had gezien. Ik had er zelfs niet opgezeten. Het was een biedduel met een Spanjaard. Mijn papa moedige me aan, mama ging op de rem staan. Ik kocht Flynn en nam hem mee naar huis. Ik stap heel fier op, hij steigert en ik val. Ik heb er drie maand niet mee kunnen rijden. Ik geraakte er letterlijk geen stap mee vooruit. Ik kon er gewoonweg de piste niet mee inrijden. Totale paniek thuis en ik wenen. Al mijn centjes staken in dat paard. Wat had ik nu gedaan!? Mijn duurste paard ooit gekocht en ik kon er niet mee vooruit of achteruit. Ik kon er zelfs niet blijven opzitten. Ik belde naar het meisje dat hem had gereden, legde de situatie uit en ze begreep er niets van. Ze kwam kijken, het is de single zei ze. Ik had een bonte anatomische single en bleek dat Flynn dat niet kon verdragen. We namen een andere, goedkope basic single. Ik stapte op en reed weg, niks aan de hand. Alsof er nooit iets was gebeurd. Sindsdien blijft hij me enkel in positieve zin verbazen. Vorig jaar was hij 8 en reed hij al Grand Prix. Flynn was toen met voorsprong de jongste in het circuit. Hij is uitzonderlijk slim en neemt alles vlot aan. Een zweep kent hij niet. Flynn is ook werkwillig en leergierig. Je moet hem bezighouden en uitdagen. Wissels, piaffe, passage, voor mij was dat allemaal nieuw, Flynn bood het mij allemaal aan. Als ik hem rust geef, wordt hij onrustig. Op de weide zie je hem spontaan serie wissels uitvoeren. Tot nu is het altijd crescendo gegaan met Flynn. Ik kus elke dag mijn beide
handen. Ik ben al verder geraakt dan ik ooit had durven dromen.
Hoe ver wil je nog geraken? Tot in Parijs?
Ik heb dit jaar geproefd van de grote sport en de smaak te pakken. De landenwedstrijden en het EK waar we onze Olympische kwalificatie afgedwongen hebben, zijn onvergetelijke momenten. Nu denk ik zeker aan Parijs. Van een Haflinger van 750€ naar de Olympische Spelen? Zou dat niet mooi zijn!?
Kris Van Loo – PWEB
